bataliony piechoty, w każdym 3 kompanie piechoty oraz kompania karabinów maszynowych. W batalionie było 25 oficerów, 99 podoficerów i 794 szeregowców.<br>Każdy pułk bojowy posiadał batalion zapasowy, w którym w ciągu czterech lub sześciu tygodni prowadzono szkolenie poborowych przygotowujące ich do wymarszu na front. W batalionach zapasowych funkcjonowały też kompanie ozdrowieńców dla żołnierzy powracających ze szpitali. Spośród nich oraz nowo wyszkolonych żołnierzy tworzono kompanie marszowe, które kierowano na front w celu uzupełnienia strat wojsk w wyniku poniesionych w czasie działań bojowych.<br>Mimo znacznego wysiłku Ministerstwa Spraw Wojskowych, nie udało się do kwietnia 1920 r. ujednolicić w pułkach piechoty i jazdy, ale