w ogóle nie przyjść. Miałem szukać pracy w Łodzi? Byłby to bezsens. Pałętałem się po mieście, czytałem stosy książek z biblioteki publicznej i przeglądałem w klubie prasy wszystkie tygodniki. Zacząłem się raz jeszcze zastanawiać, co rzeczywiście jest prawdą. Coraz częściej pozwalano sobie na wypowiedzi, które pachniały prowokacją. A może nie pachniały? Może to mój mózg, wytresowany w więzieniu, nie potrafił odbierać tej publicystyki? Może ci ludzie zaczęli rzeczywiście pisać to, co myślą? Bardzo mnie ta sytuacja męczyła: chciałem wiedzieć, na jakim świecie żyję. Ojciec podrwiwał sobie ze wszystkiego z wrodzonym prostactwem, ale nie krył zadowolenia, że urzędnicy skarbowi mniej mu dokuczają