innych, którzy od chwili, kiedy w tamtym ognistym sierpniu straciłem najbliższych (bo oddzieliła mnie od nich śmierć bądź choroba), otaczają mnie opieką, jakby nieświadomie świadomi tej tkwiącej we mnie tajemnicy, którą muszę objawić,<br>i leżałem przykryty prześcieradłem na łóżku siostry Marii, urszulanki, a ona siedziała przy mnie, przesuwała w palcach paciorki różańca i modliła się - wiedziałem to bezbłędnie - za mnie i prosiła Boga, Najświętszą Pannę Marię i wszystkich świętych, aby nie zawiodło mnie szczęście, to szczęście, które pozwoliło mi opuścić umarłą ziemię - żywemu, choć dotkniętemu przez śmierć, wprawdzie nie własną, ale raz za cenę, jakiej po raz drugi nie mógłbym już