galaktykę". I szkoda, że nie dożył premiery ekranizacji. Może ta zwariowana podróż nie wyglądałaby na zlepek epizodów? Trudno odmówić filmowi wizyjności (Te olbrzymie statki świniopodobnych glutowatych biurokratów! Ta fabryka planet!) i galerii oryginałów (prezydent galaktyki dysponuje trzema ramionami i dwiema głowami - jedną można czasem odciąć). Jest tu humor w stylu: packą w twarz. Jest w epizodzie John Malkovich, a raczej jego górna połowa, ganiająca na licznych metalowych odnóżach. Jest kpina z ludzkiego zadufania o własnej świetności i niepowtarzalności. Tymczasem - jak pokazuje reżyser Garth Jennings - czym jest Błękitna Planeta, jak nie królestwem pewnych gryzoni, które bawią się ignorantami spod szyldu homo sapiens