Ciebie nigdy a nigdy <br>nie zapomnę. I może kiedyś tak się stanie, że przyjadę i zapytam, czy mnie pamiętasz. <br>Zenek.<br> Ula długo siedziała na opustoszałej miedzy między ścierniskami z listem na <br>kolanach. W pewnej chwili zawiał łagodny wietrzyk i zapisana kartka pofrunęła <br>w trawę. Dziewczyna podniosła ją i wzrok jej padł na słowa: -...Zaczyna się <br>dla mnie nowe życie i nie chcę, żeby z dawnego został jakiś ślad. I Ty sama <br>też o nim nie myśl.<br> Wróciwszy do domu wrzuciła list w ogień.<br> Kuchenka małego doktorskiego domku pełna była gwaru. Pani Ubyszowa robiła wysiłki, <br>żeby nad nim zapanować, i przypominała, że