ty jesteś: zrodzona z przypadku,<br>Na mój przypadek jak wieko zapadła.<br><br>...Aż las się zawrze ponad miastem każdym,<br>W którym płakałaś ze strachu przed szczęściem;<br>Aż rdza rozkruszy te ozdobne lampy,<br>Które gasiłem rozjątrzoną dłonią;<br>Aż słońca połkną spieniony ocean,<br>Który nas wznosił - sczepionych na tratwie...<br><br>III<br>To były inne pagóry; też inna,<br>Podlejsza rzeka żebrała ich łaski;<br>Były - pamiętasz? - krajobrazy liche,<br>Które słowiczy omiatał języczek.<br>Tutaj już pora srebrnych skroni wzeszła,<br>Tu dzwonią w gajach pękające drzewa.<br><br>Więc się nie wpraszaj. Przymilnym paluszkiem<br>Nie chodź po szybach niewidomych z mrozu;<br>Ślady twych włosów na jutrzennym śniegu<br>Stróż nasz roznosi wiklinową