się cofnął.<br>Wtedy Pawlicki ujął Pieniążka pod ramię i nim się ten zdążył połapać w sytuacji, szybko go wyprowadził z sali. Dopiero na korytarzu Pieniążek począł stawiać opór. Ale Pawlicki już się nie potrzebował krępować. Nim stara Jurgeluszka zdążyła otworzyć drzwi do toalety, pchnął je ramieniem i szamocącego się jak pająk Pieniążka wkopnął do środka. Stara pośpiesznie za nimi drzwi zamknęła i już wrócić miała na swój stołeczek i zająć się swetrem, gdy z głębi toalety dobiegać poczęły dziwne odgłosy, krótkie i głośne klaśnięcia. Towarzyszył im stłamszony, całkiem szczurzy pisk. Potem trzasnęły drzwiczki jednej z separatek. Zaległa cisza.<br>Po chwili Pawlicki