Cały czas nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że całe to działanie nie jest prawdziwe, że jest czymś w rodzaju pokazu.<br>- Posłuchaj, Szaraczko, która zapomniałaś swego prawdziwego imienia - odezwała się naraz lekko zniecierpliwionym głosem. - Spróbuję dostać się do twego umysłu.<br>Sięgnęła za suknię na piersiach. Na długim żelaznym łańcuszku, w żelaznej pajęczynie, wisiał szarawy, podłużny kamień.<br>- Patrz na niego - poleciła stając przede mną.<br>- A co to za kamień?<br>- Nieważne - odparła szorstko. - Patrz na niego i o niczym innym nie myśl.<br>Miarowy ruch kamienia zaczął mnie usypiać. Walczyłam z coraz bardziej ogarniającą mnie sennością. Naraz kamień rozbłysnął tak silnym blaskiem, że odruchowo zamknęłam