przez nich spółki nie osiągają wysokich zysków, co mogłoby świadczyć o tym, że ich interesy niekoniecznie są zbieżne z interesami udziałowców. Z drugiej jednak strony, z tych samych danych wynika, że czołowi menedżerowie nie mogą być traktowani jako tylko pracownicy najemni, gdyż posiadają z reguły pokaźne (a często bardzo duże) pakiety akcji spółek, którymi kierują, a ich dochody (w tym wynagrodzenia) w dużym stopniu są powiązane z wynikami ekonomicznymi spółek oraz rynkowymi cenami ich akcji. To z kolei świadczyłoby, że doszukiwanie się jakichś większych rozbieżności między interesami udziałowców i czołowych menedżerów jest pozbawione podstaw. Nawiasem mówiąc, dla wielu ekonomistów jest to sprawa