wrześniu 1931 r. Z jednej strony krytykował on Japonię (zresztą tylko pośrednio), z drugiej zaś wyrażał nadzieje, że Japonia umożliwi uregulowanie konfliktu. Ostrość i dwoistość podyktowana była koniecznością liczenia się z tym, że w Mandżurii istniała sześciotysięczna kolonia polska oraz tym, że ZSRR - z którym Polska finalizowała w tym czasie pakt o nieagresji - popierał w tym konflikcie Chiny. Nie bez znaczenia były też pewne rachuby dyplomacji polskiej na życzliwe pośrednictwo Japonii w konflikcie polsko-niemieckim.<br>Jednak w końcu października 1931 r. MSZ zdecydowało się na bardziej energiczny krok, przekazując rządowi japońskiemu za pośrednictwem chargé d'affaires w Tokio Antoniego Jażdżewskiego notę, w