zaznaczyła się po raz pierwszy wyraźna asymetria kończyn, a ręce przejęły główne funkcje lokomotoryczne. Natomiast znaczenie utracił ogon, który został zredukowany do ledwie zaznaczonego wyrostka kostnego zwanego kością ogonową, niewidocznego na zewnątrz i ukrytego pod futrem. Jest to ciekawa sprawa. Chwytny ogon występuje u licznych niewielkich nadrzewnych zwierząt: gryzoni, torbaczy (pałanek i oposów), szopowatych (na przykład kinkażu), a przede wszystkim szerokonosych małp południowoamerykańskich, u których spełnia właściwie funkcję piątej kończyny. Natomiast u małp wąskonosych Starego Świata ogon, ustawiony poziomo podczas biegu wśród gałęzi, spełniał raczej rolę narządu równowagi. Przy skokach między gałęziami używany był - i jest - na modłę steru. Taki ogon