fotela. Nie był ani przystojny, ani brzydki, włosy miał krótkie i w ogóle wyglądał nijako. Ale w jego twarzy było coś, co budziło irracjonalną nadzieję. Chyba... chyba ten spokój.<br>Jak zahipnotyzowana pokręciła głową. A potem to zrobiła.<br>- Niech pan uwa...!<br>Jej własny jęk nie pozwolił jej dokończyć. Dodo miał w palcach prawdziwe imadło. Ale drugą, swobodną ręką zdołała wskazać Kucyka. Czy raczej miejsce, gdzie był przed sekundą. Bo teraz znikł.<br>- Nie? - kierowca jakby nie zauważył niczego poza ruchem jej głowy. - Nikt na mnie nie czeka? - wskazał palcem na południe i drogę do miasta.<br>- Jeszcze raz się odezwiesz - wyszeptał Dodo, przykładając usta