aparacie zębowym miażdżących i tnących zębów wynikło <br>zapewne ze szczególnej natury ryb będących głównym pokarmem edestidów. Dominujące <br>&lt;page nr=243&gt;<br>w permie paleoniski miały wszak bardzo twarde i sztywne łuski grubo powleczone <br>emalią (ganoiną). Roztropniej było, po wstępnym rozcięciu, raczej je miażdżyć, niż tępić na nich dalej zęby. Bardzo swoistą grupą rekinów późnego paleozoiku były słodkowodne Xenacanthida. Ich najłatwiejszą do zauważenia w stanie kopalnym cechą są charakterystyczne zęby z krótkim środkowym wierzchołkiem, wyraźnie słabszym od dwu bocznych. Najstarsze zęby takiego pokroju znajduje się już w morskich osadach środkowego dewonu. Być może z nimi powiązane są pierwsze rekiny o piłkowanych tnących zębach (Macmurdodus) łudząco przypominających