starych ptaków? One<br>Każde swe ścięgno badają zwątlone,<br>Prostują skrzydła - wpierw z krzykiem, a potem<br>Stojące krzyżem, wpadają w drętwotę;<br>Czy jeszcze skrzydłom przyjazne powietrze,<br>Czy raczej dzioby wbić w ziemię jak miecze?<br><br>Nasz ptak tu spocznie. I kiedy przeminie<br>Czas nasz oddzielny - jak dwie złomu skrzynie,<br>Pośród przeszłości złocistych pamiątek<br>Niech leży ptaka zbutwiałego szczątek,<br>Aż w miękkim wapniu swój szkielet roztopi<br>W epok umarłych jaszczurczy hieroglif.<br><br>Takie są dzieje. I taka jest księga<br>Wzgórz wirujących w sennych czasokręgach,<br>Wąwozów zmiennych, które noc rozwiera,<br>A dzień znów grąży w kopalnianych erach.<br>Takie są dzieje na nasze nadzieje,<br>Nim kropla spadnie