się, że obaj tu są!.. - powiedział i jak urwis klasnął w<br>ręce.<br> - No, może pan wstać.<br> Dziękuję panu.<br> Skończone.<br> Będzie jeszcze trochę swędzić, ale nawet już nie zakładam<br>opatrunku, bo całkiem zbędny.<br> - I nawiązując do poprzedniej kwestii, powiedział patrząc mi w<br>oczy z ukosa, gdy stanąłem już na nogach: - Widzi pan, niczego innego<br>nie robiłem przez całe życie, tylko krajałem bliźnich.<br> Głównie ich pęcherze.<br> - I chwała Bogu! - powiedziałem.<br> - A czemu to pan Boga wzywa na świadka? - rzucił mi rozbawione<br>spojrzenie.<br> - Bo pan ma złote ręce.<br> &lt;page nr=206&gt;<br> - Owszem - powiedział smutno.<br> - Miałem.<br> - Pragnę najserdeczniej panu doktorowi podziękować.<br> Skinął głową i najzwyczajniej rzekł: - To ja