doleciał szum przejeżdżającego samochodu. Cisza - mało znana Rowlandowi.<br>&lt;page nr=124&gt; Nagle zadzwonił telefon. W domu lekarza słyszało się ten dźwięk po kilkadziesiąt razy dziennie. Ale tym razem - może jako rażący kontrast - wydawał się przejmujący i bolesny. Wszyscy drgnęli, jakby złapani na gorącym uczynku czegoś niedozwolonego. Po chwili weszła na taras służąca.<br>- Do pana doktora młodszego - powiedziała słowa, które wypowiadała po tyle razy dziennie.<br>Dr Rowland wstał z głębokim westchnieniem. Zatrzymał się na chwilę w drzwiach. Objął wszystkich wzrokiem: zdawali się być jacyś nienaturalni, spłoszeni. Chciał coś powiedzieć, co by sprowadziło ich z powrotem do dawnego, beztroskiego nastroju.<br>- Pewnie Carmen nie może znaleźć kluczy do