pani Janiny, nikogo nie może dziwić, bo lepiej zawsze dmuchać na zimne niż siadać na rozpalonej płycie. Popędziłem więc znowu do Władzia Maronickiego, zamieniłem kilka złotych monet na plik banknotów - Boże, jak się łatwo robi! - pieniądze wręczyłem na korytarzu zachwyconej żonie syjonisty i zaraz załatwiliśmy wszystkie formalności. W ten sposób pani Janina stała się użytkowniczką posyjonistycznej działki, bo o własności tu nie było mowy. Niech mi kto powie, że to nie był bezinteresowny, dobry uczynek! Wychodząc z Zarządu Ogródków Działkowych pomyślałem, że łatwo mogę wpaść w dewocję. Po długich, bezskutecznych próbach dopadłem wreszcie czynnego automatu telefonicznego i nakręciłem numer matki mojego dziecka