mówili biegle po niemiecku z austriackim akcentem. Mock nie poznał zatem prawie żadnego czeskiego czasownika, oprócz jednego, który prascy policjanci często wypowiadali z różnymi końcówkami. Było to słowo "zabit" (zabić). Teraz właśnie ono w jednej ze swoich form - poprzedzone przeczeniem "ne" - dźwięczało zza kotary, a towarzyszyło mu słowo międzynarodowe, spieszczenie, "papa". Mock wysilił swój filologiczny umysł. "Tatuś" mógł być albo podmiotem do "zabić", albo dopełnieniem. W pierwszym wypadku, zdanie Franziski należałoby rozumieć jako "tatuś nie zabija", "tatuś nie zabił" lub "tatuś nie zabije". W drugim - "nie zabija tatusia", "nie zabił tatusia" lub "nie zabije tatusia". Mock wyeliminował pierwszą możliwość, ponieważ trudno