jak zakrzepła krew napitkiem. Chłopak skorzystał z chwilowej nieuwagi Babki pochłoniętej obserwacją posterunkowego, który z niezwykłą subtelnością wprowadzał nalewkę do swego organizmu, i bardzo zręcznie skrył się za piec chlebowy. Tu odnalazł w duchówce obiad: omszały sadzą sagan pełen zupy zwanej "łotyską".<br>Za oknem spadał łagodnie ku ziemi daszek kryty papą, pod którym chował Dziadzia stare i nie okorowane bierwiona. Nikt nie znał ich przeznaczenia. Kiedy Babka zimą próbowała się do nich dostać, Dziadzia fukał z gniewem przez wąsy i odbierał siekierę. Czekały więc tak już długie lata swojej godziny: czarnej albo jasnej. Dziadzia tylko wiedział. Na owym daszku harcowały teraz