zen odwiedzało innych, chcąc zweryfikować ich 'oświecenie', nie <br>ustawali także w sprawdzaniu swoich uczniów, nawet po osiągnięciu przez <br>nich 'oświecenia'. Jak słusznie zauważa Buswell, podstawą 'praktyki nagłej', <br>&lt;page nr=140&gt;<br>którą można nazwać 'praktyką bez praktyki' jest definicja 'oświecenia' jako <br>'nie-myślenia', czyli 'myślenia bez myślenia'. Ustawiczne mówienie i działanie <br>zgodne z 'logiką paradoksu' można uznać za najbardziej naturalny stan <br>tego, kto dostąpił 'oświecenia'. <br>Z przeprowadzonej analizy wynika, że wielu mistrzów zen głosiło teorię <br>praktyki zen zgodnie z 'logiką paradoksu'. Krytykowali oni wszelkie formy <br>praktyki prowadzące do transformacji 'jaźni jednostkowej', takie jak oczyszczanie jaźni czy jej wyciszanie, ze względu na pojęcie 'pustki jednostkowej natury