pomocy wojskowym. Poddani dowiadywali się o poborze z ambony, podczas niedzielnego nabożeństwa. Informowano ich o dniu, godzinie i miejscu, w którym stawić się mieli wszyscy zamieszkujący parafię mężczyźni w wieku od 15 do 60 lat. W dniu poboru komisja - lokalny urzędnik królewski, chorąży oraz reprezentujący parafię starsi - posługując się spisem parafian sporządzonym przez pastora, dzieliła zebranych na liczące po dziesięć osób roty. Z każdej z nich wybierała po jednym rekrucie.<br>Zgodnie z zaleceniami, które około 1620 r. wyszły spod pióra króla Gustawa Adolfa (1611-1632), członkowie roty mogli sami wyznaczyć spośród siebie rekruta, chorąży zaś winien sprawdzić, czy ów nieszczęśnik nadaje