1829 r. Lubecki mógł zaciągnąć na korzystnych warunkach pożyczkę zagraniczną w wysokości 42 mln złp. Budżet był zrównoważony, a życie gospodarcze zdawało się w pełnym rozwoju. Sukcesy te dawały Lubeckiemu mocną i samodzielną pozycję w rządzie. Odwołując się w potrzebie do cesarza mógł on też przeciwstawiać się kaprysom Konstantego i paraliżować knowania Nowosilcowa. Bronił odważnie samodzielności Królestwa, niewiele za to liczył się z literą prawa, czego wyrazem było chociażby to, że wbrew konstytucji nie przedstawiał sejmowi budżetu. Forsowana przezeń industrializacja kraju odbywała się głównie kosztem wiejskiej i miejskiej biedoty, a wzbogacała aferzystów i spekulantów. Pod względem gospodarczym polityka Lubeckiego wiązała Kongresówkę