deszczu, dzwonił parapet, z rynny wydobywał się bulgot, jakby ktoś płukał zęby i wypluwał wodę na chodnik. "W porządku" - uspokoił się. Widząc przerażone spojrzenie Trawki, uśmiechnął się szeroko i zaczął pośpiesznie zarzucać ją pytaniami:<br>- Ale ty, ty opowiadaj. W sumie nie było mnie przez dwa tygodnie. Urlop! Urlop od tego parszywego światka. Mów, co słychać? Co robisz? Malujesz? Co z Bocianem, Rubinem, nadal rzępoli pod "Kolorową"? Sychel pewnie już kartkę przysłał...<br>Ale Trawka nie dała się nabrać. W krótkim spojrzeniu Zygmunta dostrzegła niepokój. Coś złego kryło się w tych oczach. Znała go przecież bardzo długo. Nigdy przedtem nie miał takiego spojrzenia