dwa słowa - rzekł Widmar, który nic nie słyszał. Znowu żył w wąskim korytarzu osobistych trosk i doznań. Apatyczny i zbolały dążył tylko do jednego celu: zobaczyć na własne oczy, jak "to się odbywa"! Krawiec pochylił się niewolniczo i otworzył na oścież drzwi do pracowni.<br>- Właśnie przenicowuję pańskie spodnie - rzekł z patetyczną miną karawaniarza. Wykonywał tę łatwą robotę od paru dni, zwlekając jak gdyby naumyślnie, gdyż nie miał najmniejszego przekonania do tej pracy. Wiedział przecież z całą pewnością, że klient tych spodni nie potrzebuje zupełnie.<br>Obaj zniknęli za drzwiami i natychmiast do dziurki od klucza Anielka przywarła okiem.<br>- Ten pan usiadł na