Typ tekstu: Książka
Autor: Basztura Czesław
Tytuł: Komputerowe systemy diagnostyki akustycznej
Rok: 1996
Autor: Basztura Czesław
Tytuł: Komputerowe systemy diagnostyki akustycznej
Rok: 1996
staje się możliwa dzięki zastosowaniu programowania dynamicznego lub innej metody normalizacji czasowej.
10.3. DIAGNOSTYKA STANÓW PATOLOGICZNYCH NARZĄDU GŁOSU
10.3.1. Wprowadzenie
W otolaryngologii i foniatrii od wielu lat obserwuje się coraz powszechniejsze dążenie do wykorzystania akustycznych metod pomiarowych, które umożliwiają w procesie diagnozy obiektywną ocenę głosu w przypadkach patologii oraz śledzenie postępów rehabilitacji podczas leczenia i terapii. Najbardziej bezpośrednimi metodami diagnostyki narządu głosu są: rentgenografia komputerowa, stroboskopia itp. a także systemy bioelektryczne, wśród których najbardziej popularną jest elektromiografia mięśni narządu mowy. Są one na ogół skuteczne w badaniach klinicznych, jednakże narzucają pacjentom bardzo niedogodne warunki artykulacji. W wyniku tego
10.3. DIAGNOSTYKA STANÓW PATOLOGICZNYCH NARZĄDU GŁOSU
10.3.1. Wprowadzenie
W otolaryngologii i foniatrii od wielu lat obserwuje się coraz powszechniejsze dążenie do wykorzystania akustycznych metod pomiarowych, które umożliwiają w procesie diagnozy obiektywną ocenę głosu w przypadkach patologii oraz śledzenie postępów rehabilitacji podczas leczenia i terapii. Najbardziej bezpośrednimi metodami diagnostyki narządu głosu są: rentgenografia komputerowa, stroboskopia itp. a także systemy bioelektryczne, wśród których najbardziej popularną jest elektromiografia mięśni narządu mowy. Są one na ogół skuteczne w badaniach klinicznych, jednakże narzucają pacjentom bardzo niedogodne warunki artykulacji. W wyniku tego
staje się możliwa dzięki zastosowaniu programowania dynamicznego lub innej metody normalizacji czasowej.<br><br><tit>10.3. DIAGNOSTYKA STANÓW PATOLOGICZNYCH NARZĄDU GŁOSU</><br><tit>10.3.1. Wprowadzenie</><br><br>W otolaryngologii i foniatrii od wielu lat obserwuje się coraz powszechniejsze dążenie do wykorzystania akustycznych metod pomiarowych, które umożliwiają w procesie diagnozy obiektywną ocenę głosu w przypadkach patologii oraz śledzenie postępów rehabilitacji podczas leczenia i terapii. Najbardziej bezpośrednimi metodami diagnostyki narządu głosu są: rentgenografia komputerowa, stroboskopia itp. a także systemy bioelektryczne, wśród których najbardziej popularną jest elektromiografia mięśni narządu mowy. Są one na ogół skuteczne w badaniach klinicznych, jednakże narzucają pacjentom bardzo niedogodne warunki artykulacji. W wyniku tego
