że tezę o "wytwarzaniu ducha przez ciało" wysuwa się na tej zasadzie, iż uprzednio popatrzyło się na jedno i drugie przez pryzmat jednej i tej samej metody? Duch wydał się "pokrewny" materii, a materia "pokrewna" duchowi. Ale całe pokrewieństwo rodzi się wtedy z wzmiankowanej wyżej "dziurki od klucza", poprzez którą patrząc, uzyskuje się wizję świata podobnego do otworu od olbrzymiego klucza! Trzeba by zatem na jedno &lt;page nr=222&gt; i drugie popatrzeć jakoś "od zewnątrz". Ale czy to właśnie jest możliwe? Sami jesteśmy tym, na co patrzymy. Patrząc w siebie, nie przestajemy być sobą. Więc może całe zagadnienie jest po prostu źle postawione...?&lt;/&gt;<br><br>&lt;div sex="m" year="1972"&gt;&lt;tit&gt;WIELKA