zaczynając z innej beczki. <br>- Nie. Mieszkam w Warszawie. Mam tutaj swoją bliską rodzinę - wujka. A pan jest Przemyślaninem? <br>- Jaki tam pan ! - zaprotestowałem - na pana trzeba mieć wygląd. Wiesiek jestem - powiedziałem wyciągając do niej rękę.<br>- Eliza - przedstawiła się dziewczyna ściskając mą dłoń. <br><br>No cóż, okazało się że nie jestem aż takim pechowcem jak myślałem. Wprawdzie wcześniej, w pociągu nie udało mi się poznać żadnej dziewczyny ale jak mówi przysłowie " co się odwlecze to nie uciecze" taką sympatyczną osobę płci przeciwnej poznałem właśnie teraz. Zastanawiałem się jednak jaki jest sens kontynuowania tej znajomości skoro przez najbliższe półtora roku moją panienką miała być przydzielona