że sam nie może mi udzielać lekcji, bo jest bardzo zajęty, ucząc między innymi pana premiera (chociaż zataił przede mną, że uczył także małego Marianowicza, o czym dowiedziałem się wiele lat później od niego samego, kiedy wyrósł już na dużego poetę satyryka). Obiecał też, że przydzieli mi kogoś z podwładnych pedagogów. Wybór dyrektora MacKenzie (rudego Szkota) padł na niejakiego Mr. Hill'a, który okazał się młodym, sympatycznym Anglikiem. Umówiłem się z nim na dwa razy w tygodniu. Kiedy przyszedłem na pierwszą lekcję, otworzyła mi świrowata gosposia i oświadczyła, że "Pana Hilla ni ma." Kiedy będzie? "A bo ja tam mogie wiedzieć!" Za