rękę.<br>Podniosło się dwanaście rąk.<br>Towarzysz Duffy powstrzymał się od głosu.<br>- Wniosek towarzysza Courreau przeszedł - ogłosił lakonicznie Gaillard.<br>Przystąpiono do kolejnych punktów porządku dziennego.<br>&lt;tit&gt;III&lt;/&gt;<br> Na placu wciąż jeszcze bulgotał nie milknący tłum, kiedy w drzwiach ministerstwa ukazali się pierwsi komitetowcy. Ktoś z brzegu ryknął przeciągle:<br>- Idą!<br>Tłum zamilkł, zachybotał, pękł zygzakiem szczeliny i pochłonąwszy wychodzących z gmachu ludzi zamknął się za nimi na powrót. Przez chwilę, jak kręgi od rzuconych w wodę kamieni, kołysał się dokoła tego miejsca kępy głów. Niebawem pochłonięci ludzie wypływać zaczęli pojedynczo na wysterczające nad powierzchnię masy rafy postumentów. Nie było słychać słów, jedynie gwałtowne ruchy