jego rozważań publikowanych w cyklu "W poszukiwaniu utraconego suwerena", to nie tylko kwestia formy. Patos Nietzschego był naturalną konsekwencją jego antropologii i wizji świata. Wizja pustki, w której projektujemy ład polityczny, a nawet samych siebie, wymusza na nas patetyczny heroizm.<br><br> W ostatnim numerze "Stańczyka" Jarosław Zadencki wydaje się zrywać z perspektywą kontestacji zamkniętej wewnątrz liberalnego świata. "Pamiętaj - pisze - że los tak szczęśliwie sprawił, że to Fryderyk Nietzsche, a nie Bóg umarł". Nie wiemy, czy to zdanie jest aktem wiary, nawet ostrożnej wiary filozofa, czy też jedynie chłodną konstatacją faktu, że "mit" religijny przetrwał i przeżył, w wymiarze społecznym, kruchą tożsamość nietzscheańskiego