teatrze. Nowości hałaśliwego popularnego teatru były dla poetów bulwersujące. Dlatego najważniejsze kampanie romantycy staczali w imię prawdy w teatrze. Pod pojęciem "prawdy" kryły się równolegle dwa sensy. Szło o możliwie prawdziwe odzwierciedlenie rzeczywistości ("koloryt lokalny"), ale także o wierność widowiska wobec słowa, wobec wizji autorskiej wpisanej w dramat. W konsekwencji perspektywa inscenizacji rzutowała na ocenę estetycznych walorów dramatu, a także na stawiane przed nim wymagania. By prawda promieniowała z widowiska, autentyzm - języka, obyczaju, czyli roztaczającego się przed oczami widza obrazu - powinien być wpisany w tekst. Świetnie zdawano sobie sprawę, iż adresatem dramatu jako dzieła scenicznego jest publiczność o wiele liczniejsza niż