tego młodego członka konspiracji, który miał "<q>gorącą potrzebę służenia krajowi</>", każdy strzał, każdy zamach podnosił temperaturę spiskowo-patriotyczną. <gap> Oni właśnie, ruchliwi, oddani sprawie, pełni wiary i poświęcenia, gotowi chwycić za broń na każde wezwanie, stanowili podstawową kadrę czerwonej Organizacji Narodowej, którą rozbić chciał przez brankę Wielopolski. Przed nimi rząd stawiał perspektywę wieloletniego zesłania w głąb Rosji do uciążliwej służby w obcym wojsku; przed takimi jak Baranowski natomiast - perspektywę pracy naukowej na tworzonej właśnie polskiej wyższej uczelni w Warszawie, a więc perspektywę realizacji własnych ambicji i dobrego samopoczucia płynącego z przekonania, że oto swą pracą służą ojczyźnie. Ta różnica perspektyw życiowych decydowała