jest Rilke.<br>Die Blätter fallen, fallen...<br>Wir alle fallen...<br><br>Mam Ci tyle do powiedzenia<br>ale<br>tunel nadciąga<br>na mój spóźniony pociąg.<br><br>Słychać przeciągły gwizd.<br><br>Jestem zmęczona, Marianno,<br>wyjeżdżam na wypoczynek<br>w trójkąt bermudzki.&lt;/&gt;<br><br> Lipska nie jest, jak wiadomo, poetką emigracyjną; bywała wielokrotnie na Zachodzie, ale ten wiersz pisany jest z perspektywy kogoś, kto żyje w Polsce lat osiemdziesiątych. Mimo to nie ma zasadniczej różnicy między zarysowanym tu dylematem "nieprzetłumaczalności" wschodnioeuropejskiego doświadczenia a tym, co by na ten temat mógł powiedzieć pisarz-emigrant. Można by jedynie wskazać, że paraliżujące mowę poczucie nieprzetłumaczalności jest w wypadku emigranta - choć ma on z pozoru więcej