przed domem. Drobny,<br>cherlawy, podobny był do karzełka. Rozwiewały się na<br>wietrze nici peruki i czarne skrzydła togi. Jak ranny ptak<br>polatywał nad gazonem, rozrzucając jaskrawe cienie. Byleby<br>dopaść zielonych gąszczów: mały Hippel pomykał z fletem wzdłuż<br>płotu. Werner, Matuszewski i inni ściskali pod<br>pachą skrzypce, a każdy w ojcowskiej peruce i w todze.<br>W zielonym gąszczu rozwiewały się poły uroczystych mundurów,<br>połyskiwały smyczki i wiolonczele:<br><br>Ta ra ta ta ta ta - tam!<br>Ta ra ta ta ta ta - tam!<br><br>Hoffmann dyrygował i końcem rozedrganego rytmem<br>smyczka ścinał liście bzu, które padały na twarz i ręce<br>muzykantów.<br> Ta ra ta ta