kolczastym drutem, przekupywali strażników i wychodzili w nocy, a wracając na drugą albo na trzecią noc, przyprowadzali z sobą krowy z zakneblowanymi pyskami. Byli, można powiedzieć, głównymi żywicielami getta i nie przejmowali się zbytnio, myśląc, że jeśli tylko na tym polega ta wojna, to da się jakoś ją przeżyć. Ale pewnego razu, gdy wyszli i nie było ich przez dwie noce, a potem chcieli powrócić - radzymińskiego getta nie było... Dlatego zostali sami. Tylko żona Niutka zdołała się ukryć, potem utleniła włosy i pojechała do Warszawy, gdzie ktoś wystarał się dla niej o aryjskie papiery. Poza tym uratował się wtedy młodszy z Brzozaków