pamiętnik - pokiwał głową ze zrozumieniem - pan sobie czyta, żeby wspominać i tęsknić.<br>Kiwam przecząco głową.<br>- Nie, wcale nie tęsknię.<br>Max Pfitzner, policjant, zdumiał się.<br>- Nie tęskni pan? Jak to możliwe?<br>- No, nie tęsknię. Po prostu nie tęsknię.<br>Uniósł głowę w górę, jak człowiek, który nie da się nabrać.<br>- E, na pewno pan tęskni.<br>- Mówię, że nie tęsknię, to nie tęsknię.<br>I odbieram z jego rąk pamiętnik, roztwieram i znów czytam, dając mu do zrozumienia, że jest nachalny.<br>Postał jeszcze chwilę, powtórzył parę razy: - Tęskni, tęskni - wreszcie odszedł wzdychając, z jakimś szczególnym wyrazem na twarzy, właśnie tęsknoty.<br>Wracam do pamiętnika. Teraz trafiam