Ciemna noc, wszyscy już w łóżkach. Za oknem deszcz wystukuje nieprzyjemny rytm, jest tak monotonnie, strasznie. Mam dziwne poczucie zagrożenia. Wydaje mi się, że za moment wydarzy się coś okropnego. Sen nie chce nadejść.<br>Wychodzę więc z łóżka i z pachnącej pościeli - sięgam po filmy. Siadam przed &lt;orig&gt;kompem&lt;/&gt; w różowej pidżamie, biorę pierwszy film - "8 mm". Zaczyna się ciekawie, więc oglądam. Jest straszny, bije od niego groza przeplatana nieszczęściami niewinnych niewiast. Kto ma słabe nerwy, niech tego nie ogląda. Dotrwałam do końca, coraz bardziej kuląc się w krześle. Noc nieprzespana. No i co? No i nic... bezradność! Nienawidzę tego uczucia! Życie