Nie chciano z nią rozmawiać. Przychodziła cierpliwie. <br>Długo. Tydzień. Dwa. Trzy. <br><br>Aż pewnego dnia któryś urzędnik się zlitował. <br><br><br>- No, niech ci będzie! - powiedział - postaram <br>się! <br><br>Poszedł do jakiejś kancelarii. Długo nie wracał. Aż <br>wreszcie, może po godzinie: <br><br>- Nie ma go już tutaj, mała! Zesłany na Syberię. <br><br><br>Adela przestała wstawiać do pieca Felkową kawę. <br><br>Ale wieczorami siedziała dalej, nieruchomo wpatrzona w drzwi <br>i - czekała. <br><br><br><br><br><br><br><br>21.&lt;tit&gt;Ostatni ślad&lt;/&gt;<br><br>Kiedy Adela starała się przypomnieć sobie znacznie <br>później pogrzeb macochy matki, to nie mogła wywołać <br>w swojej pamięci nic innego prócz straszliwie długiej <br>i męczącej drogi na cmentarz, a następnie izby dziadka <br>natłoczonej ludźmi, którzy