w innych pracach z zakresu podstaw matematyki) Weyl reprezentował stanowisko fenomenologiczne (bliskie fenomenologii Husserla).<br>W latach dwudziestych H. Weyl związał się z intuicjonizmem Brouwera, by pod koniec życia zerwać zarówno z nim, jak i w ogóle z podstawami matematyki. Jego dzieło kontynuowane było przez Paula Lorenzena (1915­1994) w latach pięćdziesiątych. W tym też okresie zauważyć się daje wyraźny renesans zainteresowań &lt;orig&gt;predykatywizmem&lt;/&gt; i ideami Weyla. Wspomnijmy tu o pracach M. Kondô, A. Grzegorczyka, G. Kreisla, S. Fefermana i K. Schüttego. O ile jednak Weyl i Lorenzen zmierzali do rekonstrukcji istniejącej matematyki na bazie &lt;name type="org"&gt;predykatywizmu&lt;/&gt;, o tyle prace tych ostatnich miały przede