swego losu. Żołdacy plądrowali kraj i stopniowo zbliżali się do siedziby klasztoru. Braciszkowie zatroszczyli się przede wszystkim o uratowanie ksiąg świętych. Cenne zwoje umieścili w naczyniach glinianych i ukryli w odludnych pieczarach w nadziei, że w przyszłości, gdy tylko umilknie zawierucha wojenna, będą mogli wznowić swoją działalność.<br>Wśród znalezionych w pieczarach dokumentów zabytkiem wielkiej ceny okazał się zwój zawierający przepisy rytualne, wierzenia, nauki moralne i zasady organizacyjne esseńczyków. Z tego dokumentu dowiadujemy się, że panowała wśród nich wspólnota własnościowa. Każdego dnia o zachodzie słońca członkowie sekty ubierali się odświętnie, otrzymywali w basenie chrzest codzienny i zasiadali do wspólnej wieczerzy, podczas której