Młodzi wojownicy mieli okazję pozyskania mołojeckiej sławy, starsi zaś i bardziej doświadczeni utrwalenia wcześniejszych sukcesów. Po rytualnej ceremonii Poświęcenia Jelenia wyruszano w jesieni na wspólne łowy, oddając przedtem cześć rodzinnym świątkom i polecając ich opiece najbliższych. Od listopada aż do połowy zimy polował kto żyw, by później świętować w domowych pieleszach Poświęcenie Niedźwiedzi. Był to bardzo ważny rytuał, ponieważ Mohikanie wraz z resztą Algonkinów wierzyli w opiekuńczość tego zwierzęcia, czcili jego siłę fizyczną i tajemne moce. W marcu mężczyźni znów wyruszali w knieje, by tym razem polować na łosie. W traperskim rzemiośle posługiwali się łukami, oszczepami i różnego rodzaju sidłami. Terenem