na kwiatach, gdzie zeszła się ze mną,<br>Gdym cię jeszcze przyszłością miłował daremną!<br>Kto dziewczynę przybłąkał w twych pragnień ustronie?<br>Kto wypulchnił jej wargi i wyśnieżył dłonie?<br>W tęcze wbóstwiony szalenizną ducha -<br>Kto twe imię - twarz twoją wmawiał jej do ucha?<br><br>Kto miłości i smutku nauczył zawczasu,<br>Byś kochany był pierwej, nim wejdziesz do lasu?<br>Aleś ty - wzgardco pawia - zamyślił grześć w grobie<br>Tego, co los twój w piórach rozszeptał i w dziobie?<br>Boga chciałeś zmóc w ptaku? Nikczemny sen karła!<br>Ptak odleciał! - Bóg żyje! - Dziewczyna umarła!'' -<br><br>I zezem spojrzał Indra na śmierć i na życie<br>I zniknął! - I był tylko