w opinii społecznej prywatyzacja była traktowana jako skok na kasę różnej maści liberałów i kapitału zagranicznego.<br>Mirosław Pietrewicz&lt;/&gt;<br><br>W pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych można było prowadzić politykę przekształceń własnościowych inną, bardziej efektywną, lepiej uwzględniającą potrzeby polskiej gospodarki, ale wykraczało to raczej poza moc sprawczą odpowiedzialnego za to członka rządu. Grzechem pierworodnym polskiej prywatyzacji była (i chyba jest nadal) jej nadmierna ideologizacja. Kolejni ministrowie odpowiedzialni za ten proces poddawani byli silnej presji otoczenia, w tym środków przekazu, w kierunku przyspieszenia tempa przekształceń. Tempo prywatyzacji w ujęciu ilościowym traktowane było jako jedyne i wystarczające kryterium oceny działania ministra. Przeciwstawienie się tej presji było