obszarów, aby w ten sposób zabezpieczyć owce przed<br>napaściami dzikich psów dingo i jednocześnie zapobiec inwazji królików.<br>Drapieżne dingo łatwiej było utrzymać w ryzach urządzając na nie od<br>czasu do czasu polowania. Gorszym natomiast wrogiem od nich oraz<br>częstej posuchy były małe króliki, które z pięciu sztuk przywiezionych<br>po raz pierwszy do Australii w roku tysiąc siedemset osiemdziesiątym<br>ósmym, rozmnożyły się w milionowe stada i wyjadały najlepszą trawę.<br>Oczywiście Clark ze swoimi pracownikami kontrolowali systematycznie<br>stan ogrodzenia, by natychmiast naprawić spostrzeżone szkody. Ponadto<br>pomysłowy hodowca skupował od krajowców koczujących wokół farmy skórki<br>królicze, które potem z pewnym nawet zyskiem, odsprzedawał handlarzom