nad jego rozrzutnością, wszeteczeństwem i zbytkami, po czym radzi mu szukać szczęścia i chwały w wojennej potrzebie. Pangracz, nie przekonany, replikuje w ten sposób:<br><br>&lt;q&gt;I teraz nie tłukąc się na wojnę, ja najdę<br>Obyczaj, że nie będę lekce poważony.<br>Będę umiał z inszymi mówić na sejmiku,<br>Że drugim pójdzie w pięty; a przyłączywszy się<br>Do kogo ja wiem, łatwie i posłem zostanę.<br>Muszą mi przedsię co dać, choć z niedobrej woli.&lt;/&gt;<br><br>Akcja komedii przypada na rok 1576, a więc tuż po elekcji Batorego i jest projekcją koncepcji politycznych Zamoyskiego. Ale nie tylko ówczesnych, gdy Zamoyski agitował za wojną przeciw Moskwie, lecz