stromo. Nagle pośliznął się Irek, pociągając za sobą Magdę. Cały czas jesteśmy asekurowani, więc wyhamowujemy lot tamtej dwójki, wyciągamy ich z powrotem na górę. Wojtek zmienia baterie w lampie. Asekurowany schodzę sam. I tu przerażające odkrycie - to nie jest żleb, ale pionowe, przewieszone ściany Kotła Litworowego. Od żlebu dzielą nas pionowe urwiska. Wojtek podejmuje decyzję: wracamy do ostatniego słupka. Pniemy się w górę. Jesteśmy cholernie zmęczeni, wiatr nie ustaje. Tak, to już walka o życie. Odnajdujemy jeszcze jeden słupek. I chociaż idziemy od siebie w odległości 10 metrów, sąsiedzi nie słyszą mojego wołania, wiatr szaleje. Otępienie, zmęczenie, co dalej?<br>Postanowili nie