zależy od stosunku przyrostu zmiennej odłożonej na osi pionowej do przyrostu zmiennej odłożonej na osi poziomej, a więc od stosunku. Stosunek ten nazywamy krańcową skłonnością do oszczędzania. Mówi on, jaką część przyrostu dochodu przeznacza się na oszczędności. Im stosunek ten jest wyższy, tym prosta ilustrująca funkcję oszczędności jest nachylona bardziej pionowo. Krańcową skłonność do oszczędzania kso można więc ująć następująco: <br><br>&lt;gap&gt;<br><br>Warto zauważyć, że suma krańcowej skłonności do konsumpcji i krańcowej skłonności do oszczędzania zawsze jest równa 1, co wynika z tego, że przyrost dochodu przeznaczony jest albo na dodatkowe wydatki, albo na dodatkowe oszczędności. Mamy więc: <br><br>&lt;gap&gt;<br><br>Uwzględniając wysunięte wyżej wnioski, równanie