wydajność w pisarstwie sprowadza się do łatwości i szybkości pisania. Z dużą wydajnością szła w parze różnorodność form gatunkowych, w jakich się wypowiadał. Spod jego pióra wychodziły utwory literatury pięknej (tragedie, epopeje, ody), traktaty naukowe, słowniki, broszury publicystyczne, artykuły. Zwłaszcza wydajność Woltera-publicysty może budzić zdumienie i podziw. André Maurois pisał:<br><gap><br>W nie mniejszy podziw niż Maurois publicystyczna wydajność Woltera wprawiła Gustawa Lansona. Pisał on:<br><gap><br>Wolter pisał nie tylko ody, epopeje, naukowe traktaty, broszury; to także świetny epistolograf, nie mniej świetny niż publicysta, i nie mniej płodny. Jego epistolarny dorobek obejmuje ponad piętnaście tysięcy listów; Wolter przypominał automat do pisania listów