miny między przywódcami obu grup, idealistą Syfonem i kontestatorem Miętusem, wypełnia trzeci rozdział. W tym momencie Gombrowicz przerywa i zapowiada "tytułem dygresji" opowiadanie o Filidorze dzieckiem podszytym, zaś przedtem jeszcze przedmowę, gdzie wykłada swoje poglądy na literaturę, stosunki między ludźmi itp. Czyni to tak, aby czytelnik nie miał pewności, czy pisarz wypowiada się serio, czy też nie.<br>Po tych rozdziałach wtrąconych (czwartym i piątym) wracamy w szóstym do historii zaczarowanego trzydziestolatka, nazywanego stale Józiem. Pimko prowadzi go na stancję do inżynierostwa Młodziaków. To ludzie światli, postępowi, nowocześni, ich córka Zuta zaś doskonalsza jeszcze w swej rzeczowej i spontanicznej nowoczesności, natychmiast fascynuje