i ów co rusz, wyciągał szyję z tłumu,<br>wypatrując nie gdzie trumna, tylko czy ten koń idzie. Czasem nawet<br>jeden drugiego pytał:<br> - Widzicie tam, idzie koń?<br> Od trumny z trudem przebijało się skrzekliwe śpiewanie bab, czasami<br>prawie zanikało, przechodząc nieledwie w jakieś dalekie szemranie ni to<br>rzeki po kamieniach, ni piskląt pod kwoką. Lecz kto wie, czy to nie ta<br>skrzekliwość starych głosów powodowała, że to szemranie wydawało się<br>najgłośniejsze, w każdym razie najdotkliwsze z całego pogrzebu. Niemal<br>słyszało się, jak w kondukcie cichną ludziom nogi, a od trumny dochodzi<br>niemy płacz idącej tam burmistrzowej, chociaż nie było jej przez tłum